Vanmiddag had ik een uitnodiging voor een verjaardagsborrel van een leuke, lieve, mooie meid maar ik kon niet gaan omdat ik moest huilen.
Ik zat in de tuin en schreef in mijn dagboek: "ik moet de leegte die hij achterlaat vullen met schoonheid". Toen keek ik op, naar die strakblauwe hemel en zag hem....... en ik wist dat hij altijd bij me is
en toen bleef ik naar die blauwe hemel kijken en hoe de wolken veranderen en ik kon me niet meer bewegen............
en toen ging hij op weg naar zijn eigen feestje................. en altijd is hij het die mij met schoonheid vult.
The sky was lovely blue this afternoon and as i sat in my garden i was watching the clouds that brought me images and messages of David..........
Wat prachtig! En wat een troost! En wat een eindeloos verdriet.....
BeantwoordenVerwijderenEn wat geweldig dat hij altijd gewoon bij je is....
Dag Hannah
such magic (((Martine)))
BeantwoordenVerwijderenHeaven.....letterlijk en figuurlijk!
BeantwoordenVerwijderenLove you so much
Martine,
BeantwoordenVerwijderenIk kwam je tegen bij Es.
Wat de foto's betreft, een troostrijk beeld!
----------------------------------------------------
voor even zichtbaar
zijn eigen weg mogen gaan
maar toch steeds nabij
----------------------------------------------------
Groetjes,
jeer
http://haiku--blog.blogspot.nl/
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenWat een verdriet....Fijn dat je troost vindt! Bijzonder om het zo te mogen zien..magisch.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel!
* sprakeloos *
BeantwoordenVerwijderendikke knuffel, martine!
Zo verdrietig, en toch zo mooi Martine!
BeantwoordenVerwijderenzo ver weg en toch samen.....
liefs een groetje
Christiene.
Wat fijn dat je op deze manier bij elkaar bent , wat een prachtige wolken !
BeantwoordenVerwijderenLiefs Rini