Ik heb al zolang niets meer gepost dat ik vergeten heb wat bloggen is.Zojuist las ik bij Jude dat je kunt wakker worden met een glimlach op je gezicht ondanks de pijn en dat liet mij beslissen toch weer eens te bloggen.
Ik werd wakker uit een droom met een glimlach op mijn gezicht. Een droom waaruit ik eigenlijk niet wakker wilde worden omdat ik mij zo gelukkig voelde.
In deze droom bevond ik mij op een prachtig groen grasveld en speelde met mijn zoon David. Hij was pas 2 of 3 jaar oud en schaterde van plezier. Zijn ogen straalden en ik hoorde zijn stemmetje mamma roepen. Ik voelde zijn zachte huid als ik hem streelde. Hij dartelde om me heen en nestelde zich toen in mijn armen.
In werkelijkheid is dit ca 44 jaar geleden en is hij 7 jaar geleden overleden maar deze droom heeft mij bewezen dat ik nog steeds wakker kan worden met een glimlach op mijn gezicht. Realiteit of droom? Soms wil ik het verschil niet eens meer kennen...............I haven't posted anything in so long that I've forgotten what blogging is. I just read at Jude that you can wake up with a smile on your face despite the pain and that made me decide to blog again. I woke up from a dream with a smile on my face. A dream from which I actually did not want to wake up because I felt so happy. In this dream I was on a beautiful green lawn playing with my son David. He was only 2 or 3 years old and roared with joy. His eyes were shining and I heard his voice calling Mommy. I could feel his soft skin as I stroked him. He frolicked around me, then snuggled into my arms. In reality, this was about 44 years ago and he passed away 7 years ago, but this dream has proven to me that I can still wake up with a smile on my face. Reality or dream? Sometimes I don't even want to know the difference anymore ...............
